NATUURLEXICON


Rode Wouw

Milvus milvus   


De Rode Wouw Milvus milvus is een zeldzame dagroofvogel met een lange, roodbruine, diep gevorkte rossige staart, een grijswitte kop en witte vlekken op de ondervleugels. Het vrouwtje is valer gekleurd. Hij meet ongeveer 60 cm. Hij heeft een elegante zweefvlucht.  Het is in Vlaanderen een zeer zeldzame broedvogel.

Hij bewoont landschappen met bossen en akkers, bij voorkeur in een heuvellandschap.

Zijn voedsel bestaat uit aas, regenwormen, grote insecten (sabelsprinkhanen), kleine vogels en zoogdieren tot de grootte van een huiskat. Soms wordt ook plantaardig voedsel gegeten zoals de bessen van Meidoorn Crataegus species, stukjes appel, kolen en aardappelen.  

De Rode Wouw houdt zich graag op in kolonies van de Blauwe Reiger Ardea cinerea, waar hij afval en dode jongen eet. Hij foerageert soms in vers gemaaide grasvelden.

In de winter slapen Rode Wouwen op gemeenschappelijke slaapplaatsen.   

Deze roofvogel bouwt zijn horst in bomen. De horst bestaat uit takken, veelal aangevuld met papier-, plastiek- of textielresten en ander opvallend materiaal.

In april-mei legt het vrouwtje 3 of 4 eieren, die zij alleen bebroedt. Het mannetje helpt bij het voederen.

De Rode Wouw overwintert in het Middellandse Zeegebied.

In de negentiende eeuw voedde deze vogel zich met dierlijk afval dat rond de steden volop aanwezig was. Later verbeterde de hygiëne en verdwenen de openbare stortplaatsen, zodat er minder afval te vinden was.

In een aantal stedelijke gebieden wordt de vogel tot op vandaag nog gezien dankzij het aanbod dat daar nog te vinden is van huishoudelijk afval en verkeersslachtoffers die in de straat te vinden zijn.   

Nog later nam de vervolging van de roofvogels toe.  Ook hierdoor verminderden de aantallen. Ook myxomatose, een ziekte van de Konijnen Ornitholagus cuniculus, deed de aantallen verminderen.    

De Rode Wouw heeft een hoge gevoeligheid voor vergiftiging (moedwillig of per ongeluk) en is kwetsbaar voor landbouwintensivering gezien zijn voedselkeuze. Als gevolg van gewijzigde landbouwpraktijken zijn de leefgebieden van roofvogels sterk gedegradeerd.

Rode Wouwen worden soms het slachtoffer van botsingen met bovengrondse elektrische leidingen.

Gewasbeschermingsmiddelen en rattenverdelgingsproducten (rodenticiden zoals bromadiolone, difenacum en brodifacum die als lokaas worden uitgelegd om ratten en muizen te verdelgen in en rond gebouwen, op landerijen en langs waterlopen) zijn uiterst giftig voor roofvogels.  


Home