NATUURLEXICON

Rode Paardenanemoon      

Actinia equina   

De Rode Paardenanemoon Actinia equina, ook Gewone Zeeanemoon genoemd, is een neteldier. De soort heeft een rood of geel lichaam en zet zich vast op rotsen, kademuren en strekdammen. Onder zeewater spreidt deze zeeanemoon de tentakels (tot 200) uit om met de netelcellen prooidieren te vangen.

De prooidieren bestaan vooral uit zoöplankton. Bij aanraking van de netelcellen schieten er kleine harpoentjes uit, waarna het zuur van de netelcel de prooi verlamt. De prooi wordt door de tentakels naar de mond gewerkt en door de maagzak verteerd.

Bij aanraking vallen de anemonen ook elkaar aan, waarna de ander zich terugtrekt en er aldus een zekere afstand tussen beide anemonen wordt gehouden (territorium). De tentakels zijn tot 7 cm lang; de zuil meet 7,5 cm. De kleur van deze anemoon is meestal rood, met een ring van blauwige “wratten”. Op donkere standplaatsen zal de kleur bleker zijn.  

De blauwige “wratten” zijn blaasjes onder de tentakels. Deze blaasjes zijn gevuld met netelkapsels en dienen ter verdediging.   

Deze anemoon heeft een voet waarmee hij zich kan verplaatsen en zich vasthouden aan de ondergrond.

Het is een bloemdier. Bloemdieren danken hun naam aan de gekleurde kransen tentakels , die hen doen lijken op onderwaterbloemen.

De Rode Paardenanemoon bevindt zich in de getijdenzone en is dus bij laagwater te vinden. Deze zeeanemoon hecht zich aan stenen of hout en trekt zich bij het droogvallen (dalend tij) helemaal samen tot een wijnrood slijmerig bolletje en overleeft op die manier de droogte.  

De voortplanting gebeurt zowel geslachtelijk als ongeslachtelijk. Rode Paardenanemonen bevruchten elkaar wederzijds. De larven ontwikkelen zich in het lichaam van de moeder tot ze door deze laatste worden uitgebraakt. Zij zien er dan reeds uit als kleine maar volledige anemoontjes.

Ongeslachtelijk kan dit dier zich vermenigvuldigen door dwarsdeling, afscheuring of knopvorming.

Elk afgesplitste deel ontwikkelt zich tot een nieuwe zeeanemoon. Zeeanemonen hebben een sterk ontwikkeld regeneratievermogen.

De Rode Paardenanemoon heeft als natuurlijke vijanden de vissoorten Schol Pleuronectes platessa en Kabeljauw Gadus morhua, die zich blijkbaar niet gehinderd weten door de netelcellen.