NATUURLEXICON

Nauwe Korfslak

Vertigo angustior   

De Nauwe Korfslak Vertigo angustior is een kleine, linksgewonden landslak met 4-5 tanden in de mondopening. Deze kleine huisjesslak heeft een lengte tot 1,8 mm.

Levende exemplaren hebben een glanzend roodbruine kleur; lege huisjes zijn vaak dof donkerbruin of als gevolg van verwering wittig tot grijs. De slakken zelf zijn grijswit tot sterk donkergrijs.

Deze slak leeft van algen en schimmels op de bladeren van moerasplanten. Deze schimmels zorgen voor het geel of bruin worden van de bladeren en worden daarom vaak aangeduid als roest. De soort plant zich geslachtelijk voort, maar ook voortplanting door middel van zelfbevruchting is mogelijk.

Deze slak komt voor op vochtige plaatsen, in de overgang van matig droog naar nat milieu. Deze soort is vooral aan te treffen in het kustgebied en in kalkrijke duinvalleien, moerasvegetaties en langs oevers van meren en vennen.

De slak leeft in strooisel onder de begroeiing, weinig op de planten zelf. Als voedsel neemt deze slak vergaand plantaardig en dierlijk materiaal tot zich.

De slak komt voor in lage vegetaties op natte, kalkrijke bodems, in verruigde duingraslanden en vaak ook in de niet-zure humus van Populier-soorten Populus species.  

De Nauwe Korfslak komt hoofdzakelijk aan de kust voor.

In de winter wordt de soort vaak op mossen of onder losse schors en takken aangetroffen.

Als bedreigingen voor deze slak noteren we vooral de verdroging, vergrassing, het verdwijnen van geschikte leefgebieden (afgraving van duinvalleien) en de verzuring. Sommige struiken en bomen hebben een verzurende invloed op de bodem. Dit heeft een negatief effect op het voorkomen van de Nauwe Korfslak. De bodem onder meidoornstruwelen is vaak ook enigszins verzuurd en vormt daardoor een marginaal biotoop.

Verzuring van de bodem kan toenemen door een verandering van de vegetatie, zoals de uitbreiding van eikenbossen. Ook naaldbomen hebben een verzurende werking op de bodem. Grootschalige plagwerkzaamheden als vorm van natuurherstel in duinen kunnen (rest)populaties van de Nauwe Korfslak vernietigen. Door het sparen van eilandjes van vegetatie in geplagde gebieden, kunnen populaties gespaard worden.

Ook het kappen van Populier-soorten Populus species, waardoor andere boomsoorten meer kansen krijgen, kan ervoor zorgen dat de humuslaag verzuurt. Bosjes met Ratelpopulier Populus tremula vormen een zeer geschikt biotoop, met een voedzame strooisellaag en veel valhout. Kalk kan via deze zachthoutsoort heel efficiënt in de bodem komen. Bladstrooisel van Populier-soorten bevat veel kalk en verteert snel.

Het omvormen van populierenbos naar eikenbos, zoals door sommige terreinbeheerders gepropageerd of in praktijk gebracht wordt, kan alleen al door toename van looizuren ten koste gaan van de slakkenpopulatie. Het oprukken van Amerikaanse Vogelkers Prunus serotina dient te worden tegengegaan.

Begrazing zorgt ervoor dat de structuur en de samenstelling van de vegetatie wijzigen en zorgt tevens voor een wijziging van de structuur van de bodem. De vorming van strooisel, dat zo belangrijk is voor de Nauwe Korfslak, neemt hierdoor af, waardoor de bodem sneller uitdroogt. Droge, strooiselarme habitats zijn ongunstig voor deze slak.  

Ook snelle, blijvende veranderingen in het waterpeil kunnen een bedreiging vormen, aangezien de soort vaak voorkomt in de overgangszone tussen de natte en drogere gebieden. De populatie heeft dan onvoldoende tijd om zich te verplaatsen.