NATUURLEXICON

Muskusrat

Ondatra zibethicus   

De Muskusrat  Ondatra zibethicus  werd in Vlaanderen omstreeks 1900 vanuit Noord-Amerika ingevoerd voor de bontvacht. Muskusratten ontsnapten of werden losgelaten omstreeks 1930 waarna de soort zich zeer snel vermenigvuldigde.  Het is een dier van vochtige biotopen. De soort is beter dan de Beverrat Myocastor coypus bestand tegen strenge winters.  

Deze rat, die behoort tot de woelmuizen, heeft een lengte van 28 tot 40 cm en heeft een staartlengte van 19 tot 25 cm. De soort bewoont oevers van stromende en stilstaande wateren. Het dier graaft gangenstelsels in de oevers.

Het dier leeft in paren of in groepen. Het voedsel is zowel van plantaardige als dierlijke aard. Jaarlijks heeft het vrouwtje 3 tot 4 worpen van 7 tot 8 jongen.

Muskusratten vernielen heel wat oevervegetaties en zijn een ramp voor oevers en dijken doordat ze enorme gangenstelsels graven. Ze bewonen dezelfde biotoop als de Bever Castor fiber, zodat ze de pogingen tot herintroductie van deze laatste kunnen verstoren.

De pijp van een nest heeft een diameter van zo’n 10 tot 12 cm en bevindt zich meestal onder water. Ook de ingang van de nestruimte ligt meestal onder water.

Deze ruimte kan een vierkante meter groot zijn. Zware landbouwmachines op de oevers kunnen wegzakken wanneer ze boven een nestruimte rijden.

Op de plaatsen waar ze daadwerkelijke schade aanrichten, kunnen deze dieren worden afgevangen.  Elders laat men best de natuurlijke populatiedynamica vrij spel, want de klassieke bestrijding van deze dieren blijkt enorm duur en weinig effectief te zijn.

Een natuurlijke vijand van de Muskusrat is de Bunzing Mustela putorius. Deze kan het nest binnendringen om de Muskusratten te vangen.